Jak rozpoznać pasywną agresję?

Pasywna agresja to próba wyrażenia negatywnych emocji bez mówienia o nich otwarcie. Jest to wzorzec zachowań, w którym dana osoba okazuje złość w sposób pośredni – na przykład głośno trzaskając drzwiami, używając zawoalowanych obelg lub celowo lekceważąc daną osobę.

Czy milczenie jest agresją?

Ludzie angażują się w takie zachowanie, próbując zarówno wyrazić swoją złość, jak i uniknąć konfliktu. Bierna agresja pozwala zdjąć odpowiedzialność za kłótnię i zrzucić całą winę na przeciwnika. Jednocześnie osoba stosująca zachowania pasywno-agresywne często zaprzecza, że je stosuje.

Zachowanie pasywno-agresywne to desynchronizacja pomiędzy rzeczywistymi myślami i słowami. Osoba czuje jedno, ale mówi na głos co innego. Oto tylko kilka znaków, na które możesz zwrócić uwagę, aby wykryć pasywną agresję:

Osoba składa obietnicę i celowo jej nie dotrzymuje lub opóźnia jej spełnienie.
Zdecydowanie ignoruje ofiarę. Nie odpowiada na pytania, nie dzieli się uczuciami, gdy rozmówca próbuje nawiązać kontakt. Agresor zapytany o to, co go niepokoi, albo odpowiada: „Sam się domyśl”, albo odpowiada: „Nic się nie stało, wszystko ze mną w porządku”.
Agresor wykorzystuje niewerbalne sposoby okazywania swojej złości: demonstracyjnie wzdycha, rzuca przedmiotami, cmoka j i tak dalej.
Pasywna agresja to sarkastyczne komentarze. Na przykład: „Jesteś tak piękna na tym zdjęciu, że w ogóle nie jesteś do siebie podobna”, lub „Nie spodziewałem się po tobie tak dobrej oceny”.
Próbując dojść do kompromisu, odpowiada: „Rób, co chcesz”, przerzucając w ten sposób odpowiedzialność z siebie na przeciwnika.

W przypadku biernej agresji dana osoba unika kłótni i udaje, że nic się nie stało. Aktywni ludzie starają się natychmiast rozwiązać problem, bezpośrednio wyrazić swoje uczucia, głośno bronić swoich opinii, a nawet mogą rozpoczynać konflikt. Aktywna agresja nie jest jednak alternatywą dla biernej agresji.

Jak rozpoznać pasywną agresję

Jak radzić sobie z pasywna agresja?

Pasywna agresja opiera się na lęku, zwątpieniu, niskiej samoocenie i nieumiejętności wyrażania swoich emocji. Często osoba przyzwyczaja się do tego modelu zachowania od dzieciństwa. Dziecko, któremu nie wolno otwarcie wyrażać niezadowolenia i kłócić się, szuka innych sposobów na wyrażenie uczuć. Pasywna agresja w tym przypadku jest sposobem na bunt przeciwko okolicznościom. Wyrażanie emocji w jasny sposób wymaga odwagi i determinacji. Zachowanie pasywno-agresywne pomaga uniknąć konfrontacji ze swoimi lękami.

Jeśli zauważysz, że wyrażasz bierną agresję w stosunku do innej osoby, spróbuj się powstrzymać i wprost powiedz drugiej osobie, że jesteś zły i co dokładnie cię denerwuje (nie obwiniaj go, porozmawiaj o swoich uczuciach). Pozwól sobie na negatywne emocje, nie wstydź się ich okazywać. Nawet jeśli rozmówca nie docenia teraz twojej otwartości.

Następnie spróbuj przeanalizować: co cię dokładnie irytuje, jakie twoje potrzeby nie są zaspokajane. Kiedy zrozumiesz powód swojej złości, daj sobie czas na jej sformułowanie, a następnym razem spróbuj omówić temat ze swoim rozmówcą.

Staraj się nie kumulować urazy. Jeśli w rozmowie z kimś czujesz, że używana jest wobec ciebie bierna agresja, to antidotum tutaj stanowi szczera rozmowa. Powiedz: „Nie podoba mi się sposób, w jaki ze mną rozmawiasz/zachowujesz się” i odrzuć sytuację, która jest dla ciebie niewygodna. Ponieważ źródłem biernej agresji jest lęk, daj swojemu rozmówcy znać, że go wspierasz i rozumiesz, pokaż mu, że jest w bezpiecznej strefie i może otwarcie rozmawiać z tobą o swoich emocjach.